Początki piłki ręcznej w Lubinie sięgają lat 60-tych, a dokładnie 1967 roku. Właśnie wtedy powstała
męska sekcja szczypiorniaka, utworzona w Zespole Szkół Górniczych w Lubinie. Do rozgrywek drużyna
przystąpiła pod nazwą „Górnik” Lubin, a pierwszym trenerem został Szymon Kanigowski.
Awans do I ligi (wówczas najwyższa klasa rozrywek) piłkarze ręczni z Lubina, już pod obecną nazwą
„Zagłębie”, wywalczyli w sezonie 1990/91. Na sukcesy nie trzeba było długo czekać. Już w sezonie
1992/93 lubinianie zdobyli Puchar Polski. Podopieczni Andrzeja Jeżaka i Jerzego Szafrańca w final four
odnotowali dwa zwycięstwa: z Chrobrym Głogów i Wybrzeżem Gdańsk oraz remis: z Warszawianką
Warszawa, co wystarczyło do końcowego triumfu.
Mimo iż zawodnicy Zagłębia wiele razy stawiani byli w gronie faworytów do zdobycia medalu,
ostatecznie musieli zadowolić się miejscem poza podium. Najbliżej sukcesu było w sezonach 1994/95,
2001/02 i 2003/04, wtedy lubinianie zajmowali miejsce czwarte, tak nielubiane przez sportowców.
W sezonie 2004/05 męska drużyna Zagłębie zdobyła pierwszy w historii sekcji medal Mistrzostw Polski i
to od razu srebrny. Rundę zasadniczą lubinianie ukończyli za „wielką trójką”, czyli Wisłą Płock, Śląskiem
Wrocław i Vive Kielce. Do historii klubu na stałe wpisał się sezon 2006/07. To wtedy Zagłębie, po raz
pierwszy w historii piłki ręcznej w Lubinie, sięgnęło po tytuł Mistrza Polski.
Łącznie Zagłębie zdobyło w swej historii cztery medale Mistrzostw Polski, w tym jeden złoty, dwa srebrne
i jeden brązowy, a także Puchar Polski w sezonie 1992/93.
